ساز قانون اصالت کاملا ایرانی دارد ولی با توجه به جغرافیا و سبک های مختلف در انواع ایرانی، ترک، مصر، عرب، ارمنی و سوری ساخته و نواخته می شود
تفاوت این سازها در ساختار بدنه ساز مانند نوع چوب مصرفی و جنس پوست و قطر و نوع سیم ها بوده و در تعداد سیم ها و تعداد پرده گردان ها است و حتی اندازه‌ی کلی ساز ها هم متفاوت است
برای نوازندگی هر سبک از موسیقی بهتر است از سازهای همان جغرافیا و سبک استفاده شود

ساز قانون با مضراب نواخته میشود که شامل دو بخش حلقه مضراب و شاخ میباشد که روی انگشت اشاره قرار میگیرد و با حرکات انگشت اشاره به کمک انگشت شست صدا تولید میشود و همچنین بخشی از تکنیک قانون شامل نوازندگی به کمک سایر انگشتان هست که به نواختن ارپژ و آکورد کمک میکنند و قطعات به صورت آکومپانیمان نواخته میشوند
ساز قانون شامل بدنه از جنس چوب، سیم های نایلون و فلز-ابریشم، پوست, خرک، شبکه های صوتی، پرده گردان (قانون ایرانی شامل ۴پرده‌گردان برای هر نت است) و گوشی میباشد
که جنس پوست و چوب و تعداد پرده گردان ها، از عواملی هستند که در سازهای مختلف از نظر جغرافیا، جنس های متفاوتی دارند و در نهایت خروجی صدای متفاوتی خواهند داشت

محدودیتی برای سن آموزش وجود ندارد  هیچ‌ شرایط و محدودیتی وجود ندارد.

با توجه به اینکه سبک های مختلف و سازهای از جغرافیا های مختلف وجود دارد بهتر است که هنرجو ها با آگاهی به سبک مورد نظر، ساز و معلم متخصص آن سبک انتخاب شود
اما از آنجایی که بنابر مستندات تاریخی، این ساز اصالت ایرانی دارد توصیه می شود اول تکنیک ها و سبک ایرانی  فرا گرفته شود و سپس به یادگیری سبک های دیگر پرداخته شود

مدت زمان پیشرفت هنرجوها بسته به میزان تمرین و توجه آنها متفاوت است و از جلسه‌ای که نواختن شروع میشود، به طور میانگین حدودا بعد از ۲ماه، هنرجوها اولین قطعه را می‌آموزند
اما باتوجه به اینکه این ساز، یکی از پر تکنیک ترین سازهاست، در طول زمان با فراگیری تکنیک‌ها، نوازندگی شیرین‌تر و متفاوت‌تر میشود

نوازنده‌ای که اصالت ایرانی دارد و سازی ایرانی مینوازد، قطعا و حتما باید به ردیف موسیقی ایرانی مسلط باشد
پس علاوه بر قطعات و‌ تکنیک های موسیقی ایرانی، فراگیری ردیف موسیقی ایرانی امری مهم و اجتناب ناپذیر است که متاسفانه این روزها مورد کم لطفی قرار میگیرد

ساز قانون در اصل از کلمه‌ی «کانون/kanun/qanon» گرفته شده و منسوب به فارابی، دانشمند بزرگ ایرانی است
و همانطور که از ریشه‌ی نام آن پیداست، تکنواز گروه ها بوده و در وسط و کانون جمع نوازندگان قرار میگرفته است
اما به این معنا نیست که توانایی همنوازی چندین قانون وجود ندارد
قانون به صورت تکنوازی، دونوازی و گروه نوازی قابل استفاده بوده و حتی محدودیتی بابت نوازندگی قطعات وجود ندارد
قانون سازی با ریشه‌ی ایرانی، بدون محدودیت نوازندگی سبک‌ها و قطعات و کوک های مختلف است
زیرا به دلیل وجود پرده‌گردان‌ها، قابلیت تعویض کوک در حین نوازندگی در طول یک قطعه و یا در بین قطعات وجود دارد و اینطور نیست که ساز از ابتدا کوک مشخص و ثابت و غیرقابل تغییر داشته باشد بلکه با حرکت پرده‌گردان در کسری از ثانیه کوک عوض شده و قابلیت نواختن قطعات با کوک‌های مختلف وجود دارد و نیازی به چند ساز نیست
و حتی محدودیت نواختن فقط موسیقی سنتی هم وجود ندارد و بسته به تنظیم قطعه‌ی مورد نظر، امکان همراهی و همنوازی قطعات کلاسیک غربی نیز وجود دارد

برای شروع نوازندگی، شناخت نت‌ها، آگاهی به ریتم، اشراف بر کشش‌ها و توانایی سلفژ کردن نیاز است
در صورتی که هنرجو از این مباحث کاملا بی اطلاع باشد، قبل از شروع جلسات آموزش نوازندگی، بین ۳ تا ۶ جلسه زمان برای فراگیری تئوری و سلفژ مورد نیاز است

جهت تهیه‌ی ساز مناسب، ابتدا باید هنرجو سبک مورد علاقه‌ی خود را بشناسد و بر اساس آن، استاد و ساز متناسب با آن سبک را بیابد
ساز استاندارد، به جهت داشتن اجزای متعدد و متفاوت در صورت داشتن کیفیت قابل قبول، قیمت پایینی ندارد
یکی از مشخصه‌های بسیار مهم ساز استاندارد، توان نگه داشتن کوک است
بدین جهت که اگر پوست مرغوب، سیم‌های باکیفیت، چوب بدنه و گوشی های با کیفیت استفاده نشده باشند، ساز تحمل و توان نگه داشتن کوک اصلی و استاندارد را ندارد
و با توجه به اینکه در ساز قانون، هر سه سیم کنار هم، یک صدا و یک نت را تولید میکنند، اگر ساز استاندارد نباشد، گوش نوازنده به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و علاوه بر عدم تربیت شنوایی ( یعنی شناخت فرکانس صدای نت‌ها)، به دلیل نشنیدن صدای استاندارد و کوک درست، نوازنده از تمرین کردن زود خسته میشود
علاوه بر آن، بیشتر زمان استاد و هنرجو به کوک کردن ساز تلف شده و فرصت یادگیری و تمرین محدود و کم‌بازده خواهد بود

میزان درس هایی که در هر جلسه تدریس میشود، کاملا و فقط بسته به شرایط هنرجوهاست
ممکن است یک جلسه مجبور به تکرار درس باشیم یا بنا به شرایط هنرجو، میزان درس جدید کم یا متناسب باشد
به صورت کلی، فرمان کلاس به دست هنرجو میباشد و به صورت اختصاصی برای هر هنرجو، بسته به شرایط خود او است
و هیچ بودجه بندی عمومی و کلی برای تدریس موسیقی وجود ندارد که هر جلسه‌ی همه‌ی هنرجوها بدون توجه به شرایط تمرین آنها، با تدریس مقدار مشخصی پیش برود بلکه کاملا به خود هنرجو وابسته است