بامداد تار

خیال انگیز و جان پرور
چو بوی گل سراپایی

در نظرم موسیقی خیال انگیز است، زمانی که آن را می شنوم خیالم به کجا ها که نمیرود، حس میکنم جان پرور است، گویی با شنیدنش نیرویی دو چندان به کف آوردن ام، و توان دو چندان دارم، گاهی حس میکنم از ارتعاش این اصوات هوا خوش بو شده و عطر دل انگیزی فضا را پر کرده است.

خیال انسان را پایانی نیست و به کجا که نمی رود، رویای انسان پویاست و وقتی که در آن غرق می شوی حس میکنی از این سو به آن سو غوطه می خوری، و آنچه در ذهن میپسندی را حس میکنی، گویی که واقعیت دارد، بامداد تار حس بی پایان خیال موسقایی من است.

یمین غفاری
پاییز 1399